คำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับ วัฒนธรรม
1. จารีต (Ores) คือ ขนบธรรมเนียมแห่งความประพฤติ, ประเพณี, ความประพฤติที่ถูกต้อง.
2. วิถีประชาหรือวิถี ชาวบ้าน (Folkways) คือ แบบแผนความประพฤติที่สมาชิกปฏิบัติ ด้วยความเคยชิน และเป็นที่ยอมรับใน สังคม ผู้ที่ละเลยไม่ปฏิบัติตามจะได้รับการติเตียน
3. พัฒนาการด้านคุณธรรม (Moral Development) คือ การทำให้ดีให้เจริญ โดยใช้หลักประพฤติปฏิบัติที่ก่อให้เกิดคุณงาม
4. ความพอเพียง ความพอประมาณ (Sufficiency) คือ ความมีเหตุผลรวมถึงความจำเป็นที่จะต้องมีระบบภูมิคุ้มกันในตัวที่ดีพอสมควรต่อการมีผลกระทบใด ๆ อันเกิดจากการเปลี่ยนแปลงทั้งภายนอกและภายใน
5. บทบาททางสังคม (Social Role) คือ การปฏิบัติตามหน้าที่และสิทธิของตนตามสถานภาพในสังคม เช่น สถานภาพเป็นนักเรียนก็จะต้องมีบทบาทเรียนหนังสือ ขยันหมั่นเพียร เป็นคนดี เชื่อฟังคำสั่งสอนของครู เป็นต้น
6. การขัดเกลาทางสังคม (Socialization) คือ กระบวนการอบรมสั่งสอนสมาชิกให้เรียนรู้ระเบียบของสังคมเพื่อให้เห็นคุณค่าและนำเอากฎเกณฑ์ ระเบียบปฏิบัติเหล่านั้นไปเป็นแนวทางในการประพฤติปฏิบัติ
7. วัฒนธรรมทางกฎหมาย (Legal culture)คือ วัฒนธรรมที่ก่อให้เกิดความเป็นระเบียบและกฎเกณฑ์เพื่อให้คนในสังคมอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
8. บรรทัดฐาน (Norm) คือ เรื่องของการประพฤติปฏิบัติตามระเบียบแบบแผนที่สังคมกำหนดเอาไว้ไม่ว่าจะเป็นลายลักษณ์อักษรหรือไม่เป็นลายลักษณ์อักษรก็ตาม
9. วัฒนธรรมที่เกี่ยวกับจิตใจและศีลธรรม (Moral Culture) คือ แนวทางในการดำเนินชีวิตในสังคม เช่น ความซื่อสัตย์ สุจริต ความเมตตากรุณา ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
10. วัฒนธรรมความคิด (Cultural ideas) คือ ความรู้สึกนึกคิด ทัศนคติ ความเชื่อต่าง ๆ
11. วัฒนธรรมทางวัตถุ (Material) คือวัตถุสิ่งของเครื่องใช้ต่าง ๆ ที่มนุษย์สร้างขึ้นเพื่อนำมาใช้ในสังคม เช่น ที่อยู่อาศัย อาหาร เสื้อผ้า ยารักษาโรค
12. ความหลากหลายทางวัฒนธรรม (Cultural diversity) คือ ความแตกต่างระหว่าง วัฒนธรรมต่างๆ ต่างพื้นที่ ที่อยู่อาศัย สภาพอากาศ หรือ การเปลี่ยนแปลงและการก้าวพ้นออกจากพื้นที่และเวลา เชื้อชาติ ศาสนา ภาษาและพรมแดนรัฐชาติในอดีต
อ้างอิง http://www.baanjomyut.com/library_2/extension-1/culture/02.html
https://www.gotoknow.org/posts/520121
http://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.e4thai.com%2Fe4e%2Fimages%2Fpdf%2Flawdict%2F%E0%B8%84%E0%B8%B3%E0%B8%A8%E0%B8%B1%E0%B8%9E%E0%B8%97%E0%B9%8C%252050%2520%E0%B8%84%E0%B8%B3%2520Man%2520and%2520Society.pdf&h=uAQFSlAEO&s=1
เรื่องการไปฝึกสอนที่ต่างประเทศ
ฉันเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล ปีที่ 5 ซึ่งเป็นปีที่ฉันจะต้องออกฝึกสอน และเนื่องจากฉันเป็นเด็กทุน จึงได้รับทุนในการออกไปฝึกสอนที่ต่างประเทศ และประเทศที่ดิฉันได้ไปคือประเทศฝรั่งเศส ซึ่งเป็นประเทศที่ฉันชอบและใฝ่ฝันอยากจะไปมาก ก่อนจะไปฉันตื่นเต้นและดีใจมากอ่านหนังสือคู่มือและเรียนเพิ่มเติมอย่างหนักแน่น เกี่ยวกับการใช้ชีวิตในประเทศนี้
เมื่อฉันมาถึง ฉันรู้สึกว่าที่นี่สวยมากผู้คนมากหน้าหลายตาบ้านเมืองสะอาดและหน้าอยู่ ทุกคนปฏิบัติตามกฎของสังคม ฉันไปอยู่ที่หอพักในประเทศฝรั่งเศสหนึ่งอาทิตย์ก่อนที่จะไปฝึกสอนเพื่อจะทำความคุ้นเคยก่อน ในระหว่างที่ฉันไปอยู่ก่อนนั้นฉันใช้เวลาของฉันในการเรียนรู้วิถีชีวิต ของคนในละแวกที่ฉันอยู่ ศึกษาการขึ้นรถประจำทาง ซึ่งฉันถือว่าเป็นเรื่องที่หน้าตื่นเต้นมากเพราะรถนั้นสะอาดและอากาศไม่ร้อนอบอ้าวชวนหงุดหงิด แตกต่างจากขึ้นรถประจำทางที่ประเทศไทยที่อากาศร้อนและผู้คนเบียดเสียดกัน อาหารการกินก็อร่อย รถชาติแปลกใหม่ อาจจะแพงไปซักหน่อยแต่ก็คุ้ม
และก็ถึงเวลาที่ฉันเข้าฝึกสอนฉันตื่นเต้นมาก วันแรกๆทุกคนก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดีพูดภาษาอังกฤษหรือภาษาง่ายๆที่ฉันเข้าใจได้ แต่เมื่ออยู่ไปสักพักงานที่โรงเรียนที่ไปฝึกสอนนั้นเริ่มเยอะ ครูที่อยู่ก่อนหน้านั้นเริ่มหางานมาให้เยอะขึ้น ภาษาก็พูดแต่ศัพท์พื้นเมืองที่เข้าใจยาก ฉันเริ่มควบคุมเด็กไม่อยู่บางครั้งก็โดนเมินใส่ คนประเทศนี้ไม่ค่อยสนใจกันเหมือนประเทศไทย เวลาเรายิ้มให้ใครบางครั้งเขาก็เมินใส่ เมื่อกลับมาห้องก็ต้องอยูคนเดียว ระบายให้ใครฟังก็ไม่ได้ ไม่มีเพื่อนคอยรับฟังคนในชุมคนที่ฉันอยู่ก็คือต่างคนต่างอยู่ ไม่มีการทักทายหรือเอาอาหารให้กันเหมือนคนไทย อาหารที่เคยว่าคุ้มก็เริ่มแพงขึ้นมาทันทีในความคิดเนื่องจากกินเหมือนเดิมซ้ำๆ รสชาติไม่เปลี่ยนแปลงมีแต่รสชาติคล้ายๆกันและไม่เห็นว่ามันจะคุ้มกับเงินที่เสียไป บางวันที่กินแต่ขนมปัง รู้สึกคิดถึงประเทศไทย อาหารไทยๆ ส้มตำปูปลาร้า และอาหารรสชาติแซ่บๆ ซึ่งที่นี่นั้นเทียบไม่ติด อยากขี่รถจักรยานยนตร์ ที่อยากไปไหนก็ไปกลับเมื่อไรก็ได้ ไม่ตรงรอรถตามเวลาแบบนี้ ทุกอย่างดูแพงไปหมด จะใช้อะไรก็ต้องระมัดระวังต้องคิดเสมอว่าจะใช้พอหรือไม่ ฉันกลับถึงที่พักต้องวีดีโอคอลหาที่บ้านและร้องไห้ทุกที เพราะรู้สึกโดดเดี่ยวไม่มีที่พักพิงทางใจ อยากกลับบ้านมากแต่ทำไม่ได้ เพราะต้องเรียนให้จบ
การฝึกสอนเป็นไปอย่างยากลำบาก ฉันเหนื่อยและท้อแท้มากแต่เมื่อทำไปซักพักก็เริ่มปรับตัวได้ เริ่มชินกับสังคมที่เป็นอยู่เริ่มอยู่คนเดียวได้อย่างสบายคิดถึงก็โทรหาครอบครัวทางอินเทอร์เน็ต และเมื่อเริ่มปรับตัวได้ดิฉันก็เข็มแข็งมากขึ้น การมาฝึกสอนครั้งนี้ได้อะไรหลายอย่างมาก ทั้งความรู้ในการจัดการเรียนการสอนของประเทศนั้นๆ และประสบการณ์การใช้ชีวิตต่างเมือง ทำให้ดิฉันตระหนักเสมอว่าไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนนั้น เก่งอย่างเดียวไม่ได้แต่ต้องมีความอดทนด้วยเป็นนักศึกษาครูนั้น จะต้องมีความอดทนเป็นที่หนึ่ง เพื่อการที่จะสอนเด็กให้มีความรู้และประสิทธิภาพค่ะ
